Bush jest podróżnikiem temporalnym, dzięki specjalnym środkom psychotropowym potrafi podróżować w czasie, przemieszczając się tam jak w rzeczywistości wirtualnej - podróżnik jest tylko widzem, niewidzialnym dla osób z przeszłości. Podróże w czasie stają się czymś ogólnie dostępnym, coraz więcej osób, zawiedzionych swoją rzeczywistością - przeludnieniem, głodem, wojskową dyktaturą) wybiera ucieczkę w przeszłość. Ale rządy nie zamierzają tego tolerować i kładą łapę na podróżach. Bush znajduje się w środku tych wydarzeń, spotyka w przeszłości naukowca twierdzącego, że czas tak naprawdę biegnie wstecz, a my żyjemy pod jego prąd.

Proza Sapkowskiego jest w Rosji i na Ukrainie bardzo dobrze znana i popularna. Duże nakłady, ciągłe dodruki. Bohaterowie ASa: wiedźmin Geralt, czarodziejka Yennefer, bard Jaskier, dziecko starszej krwi Ciri to ulubione postaci wszystkich czytelników. Nic więc dziwnego, że w Rosji narodził się pomysł napisania opowiadań ze świata wiedźmina. Pomysł wyszedł od polskich redaktorów, Andrzej Sapkowski i jego wydawca nie wyrazili sprzeciwu, a nawet zainteresowanie, a ideę pochwycili najpoczytniejsi na rosyjskim i ukraińskim rynku pisarze fantasy. Specyfika świata Sapkowskiego pozwala na wielką dowolność w potraktowaniu tematu - zwłaszcza fakt, że mityczne światy wszystkich legend i bajek potrafią się przenikać, a czas i przestrzeń nie mają znaczenia. Od razu wyczuli to rosyjscy pisarze, tworząc własne wariacje. Wyszła z tego bardzo ciekawa antologia, pokazująca jak twórczość jednego pisarza może zainspirować i zostać przetworzona przez innych, znakomitych pisarzy. Bo opowiadania tej antologii to nie proste umiejscowienie fabuły w uniwersum Sapkowskiego, to nie zwyczajne wykorzystanie postaci bohaterów. Sam Geralt pojawia się z rzadka, pisarzy ze wschodu raczej interesują przygody Jaskra, wypełnianie luk w opowieści Sapkowskiego, gdzie tylko zarysował ciekawą fabułę, a także - w zgodzie ze stylem polskiego mistrza - wędrowanie przez czas i przestrzeń i przenoszenie idei do innych bajek. Na przykład nowela Arieniewa jest wariacją na temat bajki (ulubiony chwyt Sapkowskiego) o Piotrusiu Panu. Nie brak tu akcji, ale i zadumy, grozy i humoru. Czyli tego wszystkiego, do czego przyzwyczaił nas Andrzej Sapkowski.

Boski komputer zarządzający reinkarnacją dusz zostaje zaatakowany przez nieznany wirus. W jednej z prowincji Podniebnej Krainy wybucha epidemia choroby nazwanej Szaleństwem Buddy Objawy są podobne do schizofrenii: w zainfekowanych nią ludziach objawiają się inne osobowości, rzekomo z innych wcieleń. Chorzy dopuszczają się niecnych czynów. Prowadzący śledztwo sędzia odkrywa, że wszelkie tropy prowadzą do klasztoru Shaolin oraz w zaświaty, w krainę demonów i piekielnych monstrów.