Dzikuska. Dziwoląg. Pewnie to sobie o niej pomyślicie. Zawsze z czapką na głowie, bo daje jej ona poczucie ochrony przed całym światem. Do pokoju znosi sterty liści i patyków. Zimą śpi przy otwartym oknie. Poznajcie Figgrotten. Zdolną, bystrą dziewczynkę z wrażliwą duszą i niezwykłym sposobem odczuwania świata. "Przyglądała się ptakom, które najwyraźniej w pośpiechu szykowały się na nadejście burzy. Dźwięki wokół stawały się jakby przytłumione i jeśli nasłuchiwała wystarczająco intensywnie, słyszała spadające płatki śniegu, delikatniejsze niż kroki myszy przebiegającej po dywanie". Ma wiele do powiedzenia i można z nią ciekawie spędzić czas, jednak coś blokuje ją przed bliskością z siostrą i nawiązaniem relacji z innymi dziećmi. Zmaga się z samotnością. "Kiedy była na dworze, tak naprawdę nigdy nie doskwierała jej samotność. Była szczęśliwa i czuła się naprawdę sobą. Poczucie osamotnienia dopadało ją wśród ludzi. Świadomość bycia odmieńcem niepasującym do grupy nie była zbyt miła. Ale rozwiązanie tego problemu wydawało się dość banalne: spędzać więcej czasu na skałach. W dziczy". Kiedy światem Figgrotten wstrząsa pewne wydarzenie, a dziewczynka wyrzuca z siebie nagromadzony smutek, zaczyna przechodzić przemianę, jakby wewnętrzną metamorfozę. Czy z życiowych kryzysów może wyłonić się coś dobrego? Czy sekretna dusza Figgrotten otworzy się na świat? April Stevens stworzyła błyskotliwą powieść psychologiczną o różnicach między ludźmi, mechanizmach obronnych i dojrzewaniu psychospołecznym. Pokazuje, że kryzysy rozwojowe są drogą dojrzewania, a nawet rozkwitu osobowości. Książka wypełniona dobrem, prawdą psychologiczną, akceptacją, życzliwością i literacką magią. Rekomendowana przez pedagogów i wyróżniona przez krytyków literackich.